Ślimaki rzadko mają dużo planów. Nie są też szczególnie rozrywkowe. Mówi się, że wszystko robią powoli, bez pośpiechu. Osobiście znałam tylko jednego ślimaka, który był niecierpliwy. Opowiem Wam o tym, jak czas dał mu popalić. Aż mu się ze zdziwienia lekko zsunęła muszla.
Posłuchajcie:
Pewnego ranka Ślimak spotkał Wiewiórkę. Wyglądał na rozgniewanego. Z nieba prószył śnieg.
Widząc wirujące płatki Ślimak westchnął:
– Co to za paskudna pogoda! Niech już w końcu będzie wiosna. Mam dosyć tego zimna.
Wiewiórka uśmiechnęła się.
– Jeśli dobrze pamiętam, Ślimaku, jesienią nie mogłeś doczekać się zimy. Mówiłeś, że tęsknisz za lepieniem bałwana i piciem ciepłego kakao pod kocem.
Ślimak spojrzał na Wiewiórkę spode łba.
– Nie mam czasu na takie rzeczy. Zima to okropna pora roku. Trzeba się grubo ubierać, łatwo się przeziębić, a słońce zachodzi skandalicznie wcześnie. Wiosną będę mieć więcej czasu na takie zabawy.
Pożegnawszy się z Wiewiórką Ślimak poczłapał do pracy. Po wejściu do biura udał się do kuchni, żeby zrobić sobie coś do picia.
Przy czajniku stał już Chrząszcz.
– Witaj, Ślimaku! – zawołał, po czym spojrzał na sypiący za oknem śnieg – O, widzę, że w końcu możesz rozkoszować się gorącym kakao!
– Oszalałeś?– burknął Ślimak- Nie będę marnował czasu na takie głupoty. Zaparzę sobie herbatę i wracam do pracy. Wieczorem w końcu będę mógł odpocząć przez telewizorem!
Chrząszcz pokiwał głową i rozejrzał się po kuchni.
– Podać ci cukier?
– Tak, poproszę. Ta złośliwa woda nie chce się zagotować! – wymruczał Ślimak.
W tym momencie w pokoju rozległo się znajome pyknięcie. Nasz Bohater nalał wodę do kubka, wrzucił torebkę z herbatą i pomaszerował do swojego biurka.
– Okropność! Omal nie poparzyłem się tym wrzątkiem! – zawołał, szybko odstawiając kubek.
– A chwilę temu narzekałeś na to, że woda jest za zimna. – zażartował Chrząszcz.
Po pracy Ślimak wrócił do domu. Szybko zrzucił eleganckie ubranie, ubrał się w piżamę i zasiadł przed telewizorem. Zirytowany przeskakiwał po kanałach, mamrocząc pod nosem. Po kilku minutach wyłączył telewizor ciskając pilotem.
Podszedł do regału z książkami. „I tak nie mam czasu, żeby którąkolwiek dokończyć” pomyślał i wrócił na kanapę. Po dwóch godzinach wiercenia się poszedł do łóżka. „Mogłem w tym czasie przeczytać pięć rozdziałów” burknął w myślach i zasnął, wiercąc się przez długie minuty.
Ranem obudził się z poczuciem, że coś jest nie w porządku.
Ubrał się, spakował dokumenty do teczki i wyszedł do pracy.
W drodze spotkał Wiewiórkę i Chrząszcza.
– Czy mogę Wam zadać pytanie?– zapytał nieśmiało.
– Jasne – odpowiedziała z uśmiechem Wiewiórka.
– Czy jesteś szczęśliwa? – zwrócił się do koleżanki.
– Jak najbardziej! – zawołała.
– Kiedy? – dopytał – Kiedy jesteś najszczęśliwsza?
Wiewiórka uśmiechnęła się i odpowiedziała:
- – Jestem szczęśliwa po trochu każdego dnia.
- Ślimak się zirytował. Oczekiwał konkretnej odpowiedzi. Nie miał czasu na takie wywody!
– Nie rozumiem. – Burknął – Kiedy dokładnie masz ten Twój szczęśliwy czas?
W międzyczasie – odpowiedziała Wiewiórka.
Przez chwilę siedzieli razem w ciszy. Po chwili dodała:
– Wiesz, co pomaga być szczęśliwym?
Ślimak pokręcił głową.
– Cierpliwość. Zwłaszcza gdy nie mamy na coś wpływu. Po prostu oddychaj głęboko i ciesz się chwilą. Zimą ciesz się śniegiem, a jesienią kolorowymi liśćmi. Właściwie dokąd Ty się tak spieszysz?
– Sam nie wiem. – zasępił się Ślimak – Chyba po prostu chcę być przygotowany.
– Na co?
– Właściwie tego też nie wiem.
– Nie myśl tak dużo – wtrącił Chrząszcz.
Jeśli wszystko przyspieszasz, to nie jesteś w stanie się tym cieszyć.
– Wiesz co jest największym niszczycielem szczęścia? – dodał Chrząszcz.
Ślimak znów pokręcił głową.
– Bycie gburem. Jeśli nie uśmiechniesz się do świata, świat nie będzie uśmiechać się do Ciebie.
– Co to za brednie … – westchnął Ślimak niepewnie. – A skąd niby świat będzie wiedział kiedy ja się uśmiecham?
Wiewiórka pokręciła głową i wyjaśniła:
– Tu nie chodzi o liczenie uśmiechów. Jeśli jesteś miły dla kolegi, on prawdopodobnie będzie miły dla Ciebie. A jeśli postanowisz się dąsać, nawet nie zauważysz różnych wspaniałości.
Ślimak pokręcił głową.
– Przecież ja nie chcę być smutny. To się dzieje samo. – westchnął.
– Nieprawda Ślimaku! – zawołała Wiewiórka. – Możesz dużo zrobić, żeby czuć się lepiej.
Bycie szczęśliwym to decyzja.
– Zacznijmy od decyzji o pójściu na gorącą czekoladę z przyjaciółmi. – zawołał wesoło Chrząszcz. – Czy masz chwilę wolnego czasu?
– Czy mam czas na czekoladę … – zamyślił się Ślimak, uśmiechając się nieśmiało.
Na gorącą czekoladę mam cały czas we wszechświecie!
.
.
.
.
.
I tego Wam życzę. Wasze Wiewiórki i Chrząszcze nie będą w pełni szczęśliwe, gdy ich Ślimaki nie znajdą dwóch minut na wypicie gorącego kakao czy przewertowanie rozdziału książki. 🐌